آیا شما هم دچار این سندرم هستید که در ماشین هنگام رانندگی یا هنگام غذا درست کردن و یا قدم زدن فکرهای ناب به سرتان بزند؟ من گاهی در حین رانندگی یک مطلب کامل را در ذهنم می نویسم ولی بعد که می آیم آنرا بر روی کاغذ بیاورم به هیچوجه همانی نیست که در ذهنم نوشته ام. باور کنید گاه یک رمان در همین حالت نوشته ام اما بعد هر چه خواسته ام روی کاغذ بیاورم تفاوت بقدری کیفی بوده که رها کرده ام. برای حل این مشکل معمولا تلفن را دم دست می گذارم که سریع روی ضبط بزنم. اما جالب اینجاست که حتی وقتی با صدای بلند فکر میکنم همانی نمی شود که در ذهنم شکل میگیرد. موقع خواب رو نگو که مگه میشه خوابید با اینهمه ایده و نوشته که به فکر می زند. یک دفتر در کنار تختخواب گذاشته ام که گاه نیمه شب که بلند می شوم و نوشته ای در ذهنم شکل گرفته در آن بنویسم. چون بعد فراموش میشود.
حالا اینها به کنار، آن فکرهای ناب که در توالت به ذهن می آید دیگر محشر است اصلا دستت به هیچ کجا بند نیست که بتوانی آنرا ثبت کنی. حالا توالت های قدیم یا همان مستراح ها طوری بود که آدم وقتی می نشست سریع میخواست کار را تمام کند و در برود و اصلا فرصت فکر کردن نداشت، از بس به عضلات پا فشار می آمد. اما حالا با این توالت های فرنگی کار راحت شده و ساعتها هم در توالت بمانی مشکلی ایجاد نمیشود. البته اساسا اسم مستراح که ریشه عربی دارد از استراحت می آید و یکی از نامهای انگلیسی آن هم رستروم یعنی همان استراحتگاه میباشد. با این حساب در خانه بعضی از دوستان دیده ام که کتابخانه کوچکی هم در توالت نصب کرده اند. به فکرم زد که احتمالا به یبوست مزمن دچار هستند. باور کنید بعضی ها شعرهای نابی هم در توالت می گویند. حالا من به فکرم زده که یک دستگاه ضبط دیواری در توالت نصب کنم و سریع روی دکمه بزنم. امان از این فکرهای پراکنده.
امان از آن خانه ای که یک توالت داشته باشد و یک اهل تفکر در مستراح. در حالیکه چندین نفر جلوی توالت صف کشیده اند مگر طرف از توالت بیرون می آید.
اما یک نکته را هم تا یادم نرفته در مورد همین توالت یا مستراح قدیمی خودمان بگویم. از قرار اینگونه که بعضی می گویند در زمان هخامنشیان توالت های ایرانی به شکل صندلی بوده که زیر آن یک مخزن تخلیه وجود داشته چیزی شبیه همین توالت فرنگی های امروز. بعد از حمله مغول به ایران، آنها یک حفره می کندند و روی آن کار خود را انجام میدادند و بعد از آن در ایران نیز این روش رواج پیدا کرده. امیدوارم که در ایران هم این حفره های مغولی که انقدر ما را آزار دادند، ریشه کن شده باشند. البته امروزه در همین فرنگ میگویند آن مستراح های مغولی گویا برای تخلیه دل و روده کارکرد خوبی داشته و توصیه میکنند که اگر می خواهید شکمتان خوب کار کند یک بلندی زیر پایتان در توالت های فرنگی بگذارید. خلاصه بقول مسلمونا: الله و اعلم
حرف آخر اینکه کاش این تکنولوژی فکری بحال ما کند و دستگاهی بسازد که کلمه به کلمه فکرهایمان را ضبط کند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر