چندی پیش با دوستی در مورد یک خبرنگار فرانسوی صحبت می کردیم. خبرنگار مورد بحث کسی است که با شخصیت های جناح های مختلف سیاسی در تلویزیون به بحث می نشیند. خبرنگاری بسیار قوی در به چالش کشیدن افکار نفر مقابل است. به لحاظ سیاسی به جناح راست می زند. من غالبا برنامه هایش را می بینم. چون برایم تقابل عقاید بسیار جالب است. دوست من در مورد او گفت، اصلا خوشم نمی آید برنامه هایش را ببینم چون باورهای مرا با قدرت کلامش خراب می کند. فرصت نشد تا پاسخ او را بدهم. اما برایم جالب بود که با چنین نظریه ای کاملا مخالف نظر خودم روبرو شوم. به نظر من اتفاقا در زندگی بصورت روزمره باید اجازه داد که باورهایمان از هر نوعش به شدیدترین شکل به چالش کشیده شوند. باورهایی که در معرض نظر مخالف قرار نگیرند، از نظر من ارزش باور ندارند. اگر باوری بواقع اینهمه ناب و مقدس است که اجازه می دهیم در زندگی ما را رهنمون باشد. باید بتواند در معرض هر گونه چالشی قرار بگیرد، یا از آن بیرون بیاید و یا تغییر کند. آنهایی که اسیر دگماتیسم در تفکر می شوند، غالبا کسانی هستند که نمی خواهند هیچ سخن مخالفی را در برابر باورهایشان بشنوند. براستی چرا باید یک پدیده را هر چند خوب در تمامیتش باور و قبول داشت. دربست قبول داشتن یک پدیده، باعث میشود که ذهن را در مقابل اشتباهاتش ببندیم و قادر به نقد پدیده نباشیم.
برای من هیچ باوری تقدس ندارد. همواره صریح گفته ام که نباید از به چالش کشیدن باورها بهراسیم. تقدس دادن به باورها، آغاز ویرانی انسان است.
عاطفه اقبال - 30 ژوئن 2020
برای من هیچ باوری تقدس ندارد. همواره صریح گفته ام که نباید از به چالش کشیدن باورها بهراسیم. تقدس دادن به باورها، آغاز ویرانی انسان است.
عاطفه اقبال - 30 ژوئن 2020
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر