از قرار دوئل ترامپ- بایدن نزد ایرانی ها بیشتر از خود آمریکا کشته و زخمی بجا گذاشته.
در همین رابطه خاطره ای بیادم آمد، در کوچه علایی نزدیک خانه ی ما آخوندی با خانواده اش زندگی می کرد. یک پسر داشت که با برادر من دوست بودند. خیلی وقتا زمانی که دخترها از مدرسه برمی گشتند، او سر کوچه می ایستاد. مادر هر بار که رد می شد، بشوخی به او میگفت: " حسن آقا، قیزلار گِتی لر، گوتاردی، دا گِت اِویزَ" یعنی " حسن آقا، دخترا رفتند، دیگه تمام شد. حالا برو خونه تون".
حالا هم انتخابات آمریکا تموم شد. یکی باخت یکی برنده شد. حالا دیگه وقت رفتن به خونه فرا رسیده. نگاهی به سنگفرشهای خیابانهای خودمان بیندازیم؛ از چهل و اندی سال پیش تا کنون همچنان خونین است. از زخم پیکر ما هنوز خون می چکد. خون گرم و داغ. این رود خون از پیکر ما جاری خواهد بود تا زمانی که انفجار خشم مردم در درون شهرها آغاز شود. خشمی که هیچ کس جلودارش نخواهد بود. خشمی که بساط جمهوری اسلامی را از ایران زمین جمع خواهد کرد. سرنوشت مردم ما نهایتا در خیابانهای ایران رقم خواهد خورد. به هیچ کس دل نبندیم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر