چندین سال پیش یک تابلوی سیاه و سفید خریدم و به دیوار هال آویختم. یکروز برادر کوچکم به خانه ام آمد و تا تابلو را دید، گفت: عاطفه، اینکه دشت سوخته است. آدم دلش میگیرد." تابلو را نگاه کردم راست میگفت. من به دلیل سیاه و سفید بودن تابلو به این نکته توجه نکرده بودم. تمام گیاهان در دشتی پهناور سوخته بودند. تابلویی به وسعت 2 متر در نود سانتیمتر دشت سوخته را هر روز بچشم من می کشید. خواهر کوچکترم پیشنهاد داد که چند تا گیاه رنگی وسط تابلو بکشم. بعدها سعی کردم اینکار را بکنم اما بدتر شد. بالاخره از دیوار برداشتم و به گوشه راهرو گذاشتم تا تعیین تکلیفش کنم. قرنطینه مارس سال گذشته که شروع شد، بناچار باید در خانه می ماندم. تابلو، جعبه رنگ ها و قلم مو ها را به اطاق آوردم و شروع به نقاشی کردم. قصد کردم که دشت سوخته را بارور کنم و طبیعتی زیبا از درون آن بیرون بکشم. اولین تابلوی بزرگی بود که می کشیدم و برایم تمام نشدنی می آمد. تکنیک های نقاشی را خوب بلد نبودم. ولی مهم نبود. اصلا نمی دانستم، خواهم توانست آنرا تمام کنم یا نه؟ اما وقت کافی داشتم و شوق کشیدن. زمستان بود. چون بوی رنگ را تحمل نمیکنم کاپشن می پوشیدم و پنجره را باز میگذاشتم. تمام مدت قرنطینه را روزانه ساعتی به کشیدن این تابلو اختصای دادم. مقابلش نشستم و رویاهایم را روی آن ترسیم کردم. گذاشتم تصوراتم بر روی تابلو نقش ببندند. نتیجه آن دریایی شد با ماهی های قرمز در زیر پوست آب و آسمانی با پرندگان رنگارنگ و خورشیدی که با تمام قدرتش می تابید. طبیعتی سبز با گلها و درختهای گوناگون و آبشاری که بسوی آن سرازیر می شد.
وقتی تمام شد آنرا به دیوار سفید هال آویختم. گاهی مقابل آن می نشینم و در تابلو غرق می شوم. گویی تابلو مرا با دستی نامرئی به درونش می کشد. زیر آبشار در زیر افتاب می ایستم و خیس می شوم. به بالای بلندی ها می روم و با پرواز پرندگان اوج می گیرم. پاهایم را در شنزار خیس کنار دریا فرو می برم و موجها بر آن می گذرند. آرامش با تمام قدرتش در وجودم جاری میشود. چشمهایم را می بندم و بخود میگویم، بله این من هستم که از یک وضعیت خسته کننده در قرنطینه به این طبیعت زیبا نقب زده و آنرا به خانه خود آوردم. بله این من هستم که این تابلو را با قدرت رویاهایم خلق کرده ام. به دستهایم می نگرم. بله قدرت رویا در خود آفرینندگی دارد. رویاهایمان را فراموش نکنیم.
عاطفه اقبال - 25 نوامبر 2020
#رویا #نقاشی #عاطفه_اقبال
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر