۱۴۰۱ آبان ۲۶, پنجشنبه

پدران ما

پسرش، محمد حسن زاده را کشته اند. پدرش در مراسم خاکسپاری دستش را به نشانه پیروزی بالا برده است. یاد پدرم افتادم که با شنیدن خبر کشته شدن پسرش عارف، در جا از حال رفت. اما در مراسم خاکسپاری او، فردای سی خرداد شصت در بهشت زهرا در حالیکه انبوه پاسداران محل را محاصره کرده بودند، بر علیه این جانیان صحبت کرد. پدر و مادرم آنروز آنجا بودند با همین صلابت با همین استواری. آن روزها دست مردم مثل امروز تلفن دستی نبود که بلافاصله این صحنه ها را ثبت و پخش کنند. قهرمانی های دهه شصت در سکوت خبری گذشت. آنها را در سکوت شکنجه کردند و کشتند. اما جرقه ی آن آتش امروز را شعله ور کرد.این انقلاب، چنین پدران و مادرانی دارد. این انقلاب بدون این پدران و مادران به اینجا نمی رسید.
عکس سمت چپ پدرم علی اقبال می باشد.

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر