وقتی خبر ترور لاجوردی رو شنیدم از خوشحالی نمیدانستم بخندم یا بگریم. پدر و مادر که مستقیم با لاجوردی زمانی که من در زندان بودم برخورد داشتند، بسیار از این خبر خوشحال بودند. لاجوردی در زندان به ما میگفت: " کاری میکنم گیسهاتون تو زندان سفید بشه." او اینک رفته بود و ما هنوز زنده بودیم. گرچه دهها هزار نفر از یارانمان دیگر نبودند که ببینند. مادر تعریف میکرد، بعد از کشته شدن عارف در خانه ای پنهان بودیم و سوگوار که خبر به هوا رفتن بهشتی و همراهانش رسید، از خوشحالی بلند شدم و دور اطاق را چرخی به رقص زدم. اینها قاتلان عارف بودند. در آنزمان بهشتی هنوز فرصت نکرده بود که به مقام جنایتکاری لاجوردی و رئیسی و خامنه ای برسد اما او مغز متفکر نظام جمهوری اسلامی بود.
امروز در شنیدن سقوط هلیکوپتر رئیسی منهم چرخی در اطاق به رقص زدم. آرزو دارم که هرگز بازنگردد تا جوانانی دیگر را بخون بنشاند. رئیسی همانی است که نقش اصلی اش در قتل عام سال 67 بر کسی پنهان نیست. نمیدانم که سقوط هلیکوپتر او تصادفی بوده و یا دستهای دیگری در کار است اما به هر شکل که این حذف صورت گرفته باشد من با تمام وجودم خوشحالم. حالا باید منتظر موضع گیری کسانی باشیم که هنوز نمیدانند در سقوط هواپیمای رئیسی چه کسی را باید محکوم کنند، شرمگینانه به میدان آمده و سوگوار خلبان و کمک خلبان شده اند! واقعا شرم هم نمیکنند. یعنی نمیدانند که خلبان و کمک خلبان و خدمه هواپیماهایی که رئیسی و خامنه ای و روسای حکومت را حمل و نقل می کنند از بالاترین و وفادارترین عناصر به خامنه ای و این دستگاه جنایت انتخاب شده اند؟ خوب هم میدانند اما باید به شکلی با جانیان ابراز همدردی کنند! ببینیم آنها که در سَقَط شدن سلیمانی سکوت معنی دار کرده بودند، در این رابطه چه موضع گیری خواهند کرد!
عاطفه اقبال – 19 می 2024
- حالا شما این عکس مرا به حساب این بگذارید که خبر را تلفنی شنیده ام و برای همین می خندم .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر