آلودگی هوا و صدا در پاریس در سالهای اخیر به اوج خود رسیده بود. اما در این روزهای قرنطینه، به شکل بی سابقه ای این آلودگی پایین آمده است. پاریس بعد از سالهای طولانی سکوت و تنفس را تجربه میکند. پرنده ها بیرون آمده اند. صدای پرنده ها بگوش میرسد. من در حومه پاریس زندگی میکنم اما تا به حال به این وضوح صدای پرندگان را از پنجره اطاقم نمی شنیدم. اینروزها پنجره را که باز میکنم، پرندگان روی درختان و چمن جلوی پنجره نشسته اند و میخوانند. گویا پرندگان به طبیعت باز گشته اند تا سهم خود را بگیرند. سهمی را که ما انسانها با اشغال زمین از دیگر موجودات زنده و از طبیعت گرفته ایم. میگویند در ونیز و ایتالیا دلفین ها بازگشته اند و در آبها قابل رویت هستند. رنگ آبها از کِدر بودن بیرون آمده و رنگ طبیعی خود را بازیافته است. ماهی های رنگارنگ در نقاط مختلف جهان بر روی آبها آمده و سر بیرون می آورند. گویا تعجب کرده اند از نبودن انسانها. از اینکه انسانها محل زندگی آنها را به خودشان واگذاشته اند. از اینکه از صدا و دود مستمر کشتی ها در آب دیگر خبری نیست. گویا کُرونا ویروس حیات طبیعی را به حیوانات بازگردانده است. حق حیوانات و طبیعت را از چنگال انسانها بزور بیرون کشیده و انسانها را برای مدتی در قفس کرده است. اینک این پرنده ها هستند که در طبیعت آزاد از دریچه ی پنجره ها به انسانهای نشسته در قفس می نگرند. شاید این قفس نشینی، تَوَهُم اشرف مخلوقات بودن را در انسان بشکند. ما آخرین لایه این جهان هستیم. طبیعت و حیوانات بسیار قبل از ما وجود داشته اند. اما گویا انسانها آمده اند تا به مثابه یک بیماری به جان طبیعت و جاندارانش بیفتند و آنها را از حیات طبیعی شان باز دارند. اینک گویا جای ما را عوض کرده اند طبیعت آزاد است و ما در قفس! سرنوشت انسانی که به اینجا رسیده است غمناک است. شاید قرنطینه تجربه ای شود در جهت تغییر جهان بسوی دنیایی که حیوانات و طبیعت و انسانها در مسالمت با هم زندگی کنند.
عاطفه اقبال - 24 مارس 2020
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر