اگر فرضیه نسبیت را قبول کنیم. خواهیم فهمید که حقیقت مطلق وجود ندارد. هیچ کس نمیتواند باورهای خود را حقیقت مطلق بداند. منشا اکثر درگیری ها و اختلاف نظرها همین است که باورهای خود را مطلق میکنیم. در حالیکه همین باورها امکان دارد در طول زمان تغییر کند. هر کس از جایی که ایستاده است، و بر اساس تجربیات و راهی که پیموده، نظر خود را بیان میکند. اما الزاما آنچه بیان می کند نمیتواند حقیقت محض باشد. در بعضی از موضوعات هر کس در بیان نظر خود فقط بخشی از حقیقت را میگوید و نظرهای مختلف مثل قطعات پازل تکمیل کننده هم هستند. برای همین در جامعه کثرت نظرات یکی از پایه های اصلی دمکراسی است. اینکه هیچ دیدگاه و نظری حذف نشود و هر کس بتواند آزادانه حرفش را بزند. در بحث کردن با دیگری اساسا نباید اقناع مد نظر باشد. هدف باید روی میز گذاشتن تمامی نظرها حتی اگر به نظر ما منفی و بد می آید باشد تا جامعه بتواند در این کثرت نظرها آگاهی پیدا کرده و انتخاب کند. اگر تک تک ما بتوانیم این فرهنگ را در خود نهادینه کنیم، خواهیم توانست آنرا نیز به میان مردم ببریم و بسیاری دشمنی ها، حذف کردنها، درگیری ها از میان خواهد رفت. با فرهنگ نسبیت می توانیم بفهمیم که اگر من این عدد را 6 میبینم و تو در مقابل من 9 میبینی بخاطر جایگاهی است که هر کدام از آن به این عدد نگاه میکنیم. هر کس از جایی که ایستاده یعنی تجربیات و مشاهدات خود سخن میگوید. یکی می گوید 9 دیگری میگوید 6. از اختلاف و کثرت نظرها نباید ترسید بلکه باید به عنوان یک فاکتور آگاهی بخش از آن بغایت استقبال کرد. نظرات مختلف در مورد موضوع مشخص باید هر کس را به تفکر بیشتر وادارد و نه اینکه به انشعاب ها و دشمنی ها و جنگ ها دامن بزند. وگرنه در دایره حذف هیچ کس باقی نخواهد ماند. هزار پاره شدن و تردید مردم نیز در چنین فضایی است که صورت میگیرد و به سکون راه میبرد. کثرت نظر برای انتخاب و نور افشاندن به هر موضوعی بسیار مثبت است. نظریه ها وقتی که به بحث گذاشته می شوند غنی تر و تکمیل تر میشوند. وقتی به نظرهایمان به مثابه یک آیه نازل شده از آسمان ایمان داشته باشیم، دچار انجماد فکری میشویم. متاسفانه بسیاری از کج پنداری ها به مثابه یک بیماری ریشه در مذاهب دارد که " خود حق پنداری " را با " باطل " پنداشتن دیگری در میان مردم جاری کردند.
"خود حق پنداری" و "دیگری ناحق پنداری" باعث دگمیت و تعصب میشود. این نیز خود نوعی مذهب است. مذهب "خود حق پنداری". مذهبی که باورهایمان چنان بر افکار ما قفل می زند که مخالف نظری خود را دشمن می بینیم. در چنین شرایطی هر گفتگویی قبل از شروع به بن بست می رسد. اغلب جنگ های تاریخ بشر از همین نقطه آغاز شده است!
عاطفه اقبال - 13 می 2019
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر