در هیاهوی عزاداری عده ای برای جلاد قاسم سلیمانی و اجبار مردم برای شرکت در نمایشات سوگواری به یاد یک خاطره در زندان قزل حصار افتادم. ما در زندان بودیم که خبر کشته شدن آخوند دستغیب در شیراز توسط گوهر ادب آواز را شنیدیم. زندانبانان عزاداری براه انداخته و میخواستند به هر شکل زندانیان را هم در آن شرکت دهند. از صبح تا شب از بلندگوهایی که در راهرو زندان نصب شده بود آهنگ : دستغیب صد پاره شده، دیگر نمی آید، با صدای آهنگران پخش میشد. دیگر واقعا اعصاب همه را این بلندگوها بهم ریخته و بنوعی شکنجه تبدیل شده بود. یکبار که بلندگو خاموش بود. ما در سلول 12 شروع کردیم با صدای بلند و مسخره خواندن، یک سری میگفتیم : دستغیب صد پاره شد. سلول دیگر جواب می داد: دیگرررررر نمی آید. با کشیدن حرف ر... صدای خنده هایمان هم بلند بود که یکباره دژخیم رحمانی و معاونش احمد و دیگر پاسداران ریختند در بند و هر کس دم دستشان بود وحشیانه می زدند. هر چه بچه ها می گفتند که بابا همان آهنگ آهنگران که خودتان گذاشتید را می خوانیم. رحمانی میگفت: پدر سوخته ها فکر میکنید ما نمی فهمیم که شما خوشحالید و دارید به مسخره می خوانید. بعد هم درب همه سلولها را برای حدود یک هفته بستند و فقط دو نوبت برای دستشویی باز میکردند. هواخوری هم ممنوع شد. اینکه در آن چند روز بر ما چه گذشت حکایت دیگری است. اما ما کار خودمان را کرده بودیم. برای ما یک جنایتکار به درک واصل شده بود و خوشحالیمان را باید حتی در میان زندان و شکنجه و اعدام فریاد می زدیم. آخوند دستغیب دست نشانده خمینی در استان فارس بود و یکی از اصلی ترین مهره های کشتار و اعدام زندانیان سیاسی در آنزمان. بله امروز قاسم سلیمانی صد پاره شد - دیگر نمی آید. حالا هر چه میخواهید فریاد بکشید و خودتان را به در و دیوار بکوبید. نوبت شما هم فرا خواهد رسید.
عاطفه اقبال 5 ژانویه 2019
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر